Posiedzenie 59. Wystąpienie Senatora Wiktora Durlaka w dyskusji nad punktem 9.porządku obrad: ustawa o Krajowej Sieci Onkologicznej
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Choroby nowotworowe stanowią obecnie jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w Polsce. Wynika to głównie z 2 kwestii, ze starzenia się społeczeństwa oraz ze zmian cywilizacyjnych, które zwiększają ryzyko zachorowania. Nowotwory złośliwe to w Polsce narastający problem nie tylko zdrowotny, ale również społeczny i ekonomiczny, zaś skalę tego problemu określa liczba nowych zachorowań w skali roku – ok. 170 tysięcy, a także liczba zgonów – ponad 100 tysięcy. Obecnie ponad 1,17 miliona Polaków żyje z chorobą nowotworową. W przypadku chorób onkologicznych szczególną rolę odgrywa czas. Wczesne wykrycie nowotworu i odpowiednio dobrane leczenie w bardzo wielu przypadkach może zatrzymać chorobę oraz uchronić wiele istnień ludzkich przed śmiercią.
W związku z tym należy wprowadzać takie rozwiązania, które pozwolą szybciej i sprawniej diagnozować pacjentów oraz zapewnią im dostęp do najwyższej jakości usług medycznych bez względu na to, czy zamieszkują oni duże ośrodki miejskie, gdzie dostęp do specjalistów jest większy, czy małe miejscowości. Zaproponowane w omawianej ustawie o Krajowej Sieci Onkologicznej rozwiązania mają na celu przede wszystkim zapewnienie wzrostu efektywności leczenia nowotworów zarówno w skali kraju, jak i w odniesieniu do społeczności lokalnych, m.in. poprzez standaryzację i koordynację procedur wysokospecjalistycznych oraz monitorowanie ich jakości. Ustawa wprowadza zupełnie nowy model zarządzania opieką onkologiczną w Polsce, który został opracowany przy udziale specjalistów w zakresie onkologii oraz przetestowany w ramach prowadzonych programów pilotażowych.
Podstawowym założeniem ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej jest powołanie specjalistycznych ośrodków leczenia na 3 poziomach. Najbardziej skomplikowane świadczenia medyczne będą realizowane na poziomie wysokospecjalistycznym – III poziom, złożone świadczenia medyczne na poziomie specjalistycznym – II poziom, a najprostsze świadczenia na poziomie podstawowym – I poziom. Kwalifikacja na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki onkologicznej KSO będzie oparta na obiektywnych kryteriach, które odnosić się będą m.in. do liczebności i kwalifikacji personelu medycznego oraz potencjału diagnostyczno-terapeutycznego, zapewniającego odpowiednią jakość i bezpieczeństwo udzielanych świadczeń. Co istotne, zgodnie z założeniami ustawy w ramach całej sieci powołane mają zostać 2 rodzaje ośrodków monitorujących. Na poziomie ogólnopolskim będzie to Krajowy Ośrodek Monitorujący – tę funkcję będzie pełnić Narodowy Instytut Onkologii – a na poziomie regionalnym w każdym województwie powołany zostanie wojewódzki ośrodek monitorujący. Ośrodki te będą odpowiedzialne za ocenę wyników leczenia na podstawie ustalonych kryteriów.
Warto także zwrócić uwagę na jeszcze jedno niezwykle ważne rozwiązanie. Podmioty, które znajdują się w Krajowej Sieci Onkologicznej, będą miały obowiązek wyznaczania koordynatora dla każdego pacjenta, który pomoże mu przejść przez cały proces – od diagnozy, poprzez leczenie, aż po rehabilitację. Koordynator będzie pilnował m.in. terminów poszczególnych wizyt i wspierał swoją wiedzą pacjenta na każdym etapie leczenia. Ponadto prowadzone mają być także regularne badania satysfakcji pacjenta. Uruchomiona zostanie specjalna ogólnokrajowa infolinia dla pacjentów, gdzie będą udzielane informacje na temat organizacji opieki onkologicznej, w tym informacje o możliwości uzyskania konkretnych świadczeń.
Ustawa o Krajowej Sieci Onkologicznej odpowiada na wyzwania związane z bardzo dynamicznie zwiększającą się w ostatnich latach liczbą zachorowań na nowotwory. Fundamentalnie zmienia system opieki onkologicznej w Polsce. Ma on opierać się na standaryzacji i koordynacji wysokospecjalistycznych procedur oraz na ciągłym monitorowaniu ich jakości. Zaproponowane zmiany będą miały pozytywny wpływ na wszystkich pacjentów onkologicznych w Polsce.
