Trzynaste posiedzenie Senatu RP
Date : 3 lipca 2020
Blokiem głosowań zakończyło się 13. posiedzenie Senatu RP. Izba wyższa podczas dwudniowego posiedzenia rozpatrzyła trzy ustawy m.in. Ustawę o Polskim Bonie Turystycznym, powołała również członka Państwowej Komisji do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15, którym została zgłoszona przez senatorów KO i PSL sędzia Agnieszka Rękas oraz podjęła uroczystą uchwałę w 100. rocznicę śmierci wielkiego polskiego chirurga Ludwika Rydygiera.
Senat z poprawkami przyjął ustawę o Polskim Bonie Turystycznym. Poza poprawkami redakcyjnymi i legislacyjnymi senatorowie zaproponowali także zmiany, które podnoszą kwotę dofinansowania do wypoczynku o 500 zł oraz rozszerzającą grono odbiorców o dzieci rodziców pracujących za granicą i seniorów.
Ustawa o Polskim Bonie Turystycznym uchwalona przez Sejm z inicjatywy prezydenta zakładała udzielenie wsparcia dla polskich rodzin oraz branży turystycznej, która szczególnie ucierpiała z powodu pandemii koronawirusa. Zgodnie z jej zapisami, świadczenie w formie bonu turystycznego w wysokości 500 zł. przysługiwać miało ma na każde dziecko. Ponadto dzieci niepełnosprawne otrzymać miały także dodatkowe świadczenie, również w wysokości 500 zł.
Zgodnie z założeniami prezydenckiej ustawy bon turystyczny ma być dokumentem cyfrowym, którym będzie można płacić m.in. za usługi hotelarskie, wycieczki, wyjazdy, a w przypadku świadczeń dostępnych w pakiecie – w restauracjach czy np. na koncertach.
Podczas debaty swoje stanowisko w sprawie przyjęcia ustawy o Polskim Bonie Turystycznym przedstawił senator Wiktor Durlak.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Światowa pandemia wirusa SARS-CoV-2 to bez wątpienia wydarzenie bez precedensu, zarówno w wymiarze gospodarczym, jak i społecznym, które stawia przed każdym państwem nieznane dotąd wyzwania.
Dzięki szybkim i skutecznym działaniom podjętym przez rząd zjednoczonej prawicy oraz prezydenta Andrzeja Dudę udało się skutecznie ograniczyć negatywne skutki wywołane pandemią koronawirusa w Polsce.
Pomimo że pandemia jeszcze się nie zakończyła, a jej skutki z pewnością będziemy odczuwać przez dłuższy czas, nasze życie powoli wraca do normalności. Dobre wiadomości docierają do nas także z instytucji międzynarodowych. Z prognoz opublikowanych przez Bank Światowy oraz Komisję Europejską wynika, że polska gospodarka w dobie kryzysu radzi sobie najlepiej spośród państw UE.
Nie jest to oczywiście dziełem przypadku. Dotychczas do mikro-, małych, średnich i dużych firm trafiło ponad 87 miliardów zł pomocy państwowej, dzięki czemu udało się uratować ponad 2 miliony miejsc pracy. Warto również podkreślić fakt, że przedsiębiorcy wsparcie od państwa otrzymali bardzo szybko, co pozwoliło im przetrwać w najtrudniejszym dla nich momencie, w czasie kiedy cała światowa gospodarka była zamrożona.
Rząd i prezydent Andrzej Duda cały czas podejmują kolejne działania, które mają przyspieszyć wyjście z kryzysu spowodowanego epidemią SARS-CoV-2. Przykładem takich działań są m.in. ostatnie inicjatywy prezydenta Andrzeja Dudy, takie jak powołanie Funduszu Inwestycji Samorządowych oraz Polski Bon Turystyczny, nad którym właśnie proceduje Wysoka Izba.
To właśnie branża turystyczna najbardziej dotkliwie odczuła skutki pandemii. Należy w tym miejscu podkreślić, iż w ubiegłym roku udział branży turystycznej w całej gospodarce w Polsce wyniósł ok. 7% PKB, a ok. 1,3 miliona pracowników zatrudnionych było w sektorze turystycznym, co stanowi ok. 8% wszystkich aktywnych zawodowo Polaków. Dodatkowo należy podkreślić, że w ostatnich latach turystyka była jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się branż polskiej gospodarki.
Polski Bon Turystyczny wychodzi naprzeciw oczekiwaniom zarówno branży turystycznej, która z powodu epidemii mocno ucierpiała, jak i polskich rodzin. Można więc powiedzieć, że inicjatywa ustawodawcza prezydenta łączy w sobie dwa cele: pomoc dla branży turystycznej oraz wsparcie polskich rodzin, które zawsze dla obozu Zjednoczonej Prawicy było priorytetem. Świadczenie w formie bonu turystycznego wynosić ma 500 zł na każde dziecko. Zgodnie z ustawą bon turystyczny ma przysługiwać także na dzieci, które urodzą się po wejściu w życie ustawy, do 31 grudnia 2021 r. Osobom wychowującym dzieci niepełnosprawne będzie ponadto przysługiwało dodatkowe świadczenie w formie bonu, też w wysokości 500 zł. Bon turystyczny ma być dokumentem cyfrowym, którym będzie można płacić m.in. za usługi hotelarskie, wycieczki, wyjazdy, a w przypadku świadczeń dostępnych w pakiecie – w restauracjach czy np. na koncertach.
Ustawa o Polskim Bonie Turystycznym zakłada więc dopłatę do wypoczynku, którą otrzyma prawie 2,4 miliona polskich rodzin, z czego 1,9 miliona rodzin (blisko 80%) ma dwoje lub więcej dzieci, więc otrzyma świadczenie w wysokości 1 tysiąca zł i większe. W sumie z programu będzie mogło skorzystać ponad 6 milionów dzieci. Warto również podkreślić, że pomoc przewidziana w ramach bonu w 59% trafi do najuboższej części społeczeństwa.
Co równie istotne, dzięki wprowadzeniu bonu turystycznego do polskiej branży turystycznej trafi ok. 3,5 miliarda zł dodatkowego wsparcia.
Warto podkreślić, że za przyjęciem ustawy o Polskim Bonie Turystycznym głosowało 424 posłów, a tylko 16 było przeciw.
Trudno zgodzić się z opinią, która pojawiała się w dyskusji nad wprowadzeniem Polskiego Bonu Turystycznego, że to jedyna i niewystarczająca pomoc państwa polskiego dla branży turystycznej. Przypomnę tylko fakt, co zresztą wielokrotnie podkreślała pani minister Jadwiga Emilewicz, że dotychczas ok. 15 tysięcy firm z polskiego sektora turystycznego otrzymało już na ten moment ok. 4 miliardy zł wsparcia od państwa.
Ponadto firmy z sektora usług turystycznych mogły się ubiegać o odroczenie lub zwolnienie ze składek ZUS, a także uzyskały możliwość odroczenia o 180 dni płatności z tytułu zwrotu za imprezy turystyczne, które na skutek pandemii się nie odbyły.
Reasumując, należy stwierdzić, że razem z wprowadzeniem bonu turystycznego pomoc państwa dla branży turystycznej wyniesie ok. 10 miliardów zł. Bez wątpienia to największe wsparcie dla tej branży turystycznej w Polsce od 1989 r.
Chciałbym także zwrócić państwa uwagę, że programy społeczne finansujące turystykę działają z powodzeniem od wielu lat np. na Węgrzech, we Francji i w Rumunii, oraz zaapelować do wszystkich kolegów senatorów o jak najszybsze przyjęcie ustawy o Polskim Bonie Turystycznym, tak żeby polskie dzieci mogły jeszcze w lipcu skorzystać z dofinansowania do wakacji, a polska branża turystyczna mogła otrzymać wsparcie finansowe w tym wyjątkowo trudnym dla turystyki okresie.
Ponadto senatorowie bez poprawek przyjęli nowelizację ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Celem ustawy jest realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który w marcu ubiegłego roku zakwestionował przepisy obowiązujące od 2013 r., dotyczące sposobu obliczania emerytur dla osób urodzonych w 1953 roku, które pobierały wcześniejszą emeryturę.
Nowelizacja ma umożliwić uzyskanie prawa do emerytury powszechnej bez zastosowania mechanizmu pomniejszania podstawy jej obliczenia o sumę kwot pobranych emerytur wcześniejszych. Ustawa przewiduje zwrócenie ubezpieczonym różnicy między pobieraną dotychczas emeryturą, a emeryturą, która powinna być wypłacana, ponowne przeliczenie renty rodzinnej, a także zawieszenie lub umorzenie postępowań w sprawie ponownego ustalenia podstawy obliczenia emerytury, wszczętych przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy.
Senat przyjął również nowelizację ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, wraz z poprawkami, które mają charakter redakcyjny.
Zgodnie z obecnie obowiązującym stanem prawem 1 sierpnia 2020 roku przedawniają się zbrodnie komunistyczne, co oznacza, że prokuratorzy pionu śledczego Instytutu Pamięci Narodowej tracą obowiązek ścigania ich sprawców.
Nowelizacja ustawy o IPN zakłada, że zbrodnie komunistyczne nie będą ulegać przedawnieniu, podobnie jak zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne.
Przepisy określają zbrodnie komunistyczne jako represje lub inne formy naruszania praw człowieka wobec jednostek lub grup ludności, które popełnili funkcjonariusze państwa komunistycznego w latach 1917–90, stanowiące przestępstwa według polskiej ustawy karnej obowiązującej w czasie ich popełnienia. Zaliczają się do nich również przestępstwa przeciwko dokumentom, czyli ich fałszowanie przez funkcjonariuszy państwa komunistycznego na szkodę osób trzecich.
fot.senat.gov